..Such a short love affair, I feel it's so unfair..
..I'm so confused, my heart's bruised..
..I just really want to ask you..
..Was I ever loved by you?..
..Cause your goodbye left me these eyes in cry..
..and it seems that it's very easy for you to forget..
..those moments we've shared that I wouldn't regret..
..for you is goodbye, for me is to cry..
..I'll be standing here even though its through..
..I'll still have a space in my heart for you..
..I can't let you go..
..because how can I let you go if you were never been mine..
..I hope you don't mind if I say you this..
..I will always be here for you..
..no matter what..
..I will always love
you..
-- twinkle0724
-------------------------------------------------------------------------
..hayyy..naisip kong magpost ulit dito after how many months kasi sobrang dami ko nang problema at hinanakit na tinatago..Siguro ay tanging sa blog ko nlng nasasabi ang lahat ng nais kong sabihin..dito ay malaya kong nasusulat ang mga hinaing ko at sakit na nararamdaman sa mga nangyayari sa akin sa araw-araw..kakaunti lang tlga ang taong napagsasabihihan ko nang mga hinanakit ko..kakaunti lang din ang nakakaunawa sa akin..sa mga kinikilos ko, sa mga sinasabi ko, sa lahat..kaya naun uumpisahan ko na..
-------------------------------------------------------------------------
..Wala na kami ni karla..tapos na ang lahat sa amin..hindi ko man lang naipaglaban ung nararamdaman ko..naging duwag ako sa pagsabi ng mga saloobin ko..natakot ako sa mga di magandang kalalabasan..pero hindi kaya sa pagiging duwag at takot ko ay lalong nawala ang babaeng minamahal ko..naging masyado kasi akong kampante sa sarili ko na kakayanin ko ang ganoong relasyon..akala ko kaya kong patagalin ang lahat..puro ako akala..nagkamali ako..maling mali..punong puno ako naun ng pagsisisi..maging pagsisisi na sana hindi ko nlng siya nakilala..para hindi ko na siya nasaktan..kahit sobrang sakit ng nararamdaman ko naun..kahit sobrang sakit pag nakikita ko silang magkasama..hindi ko pa rin magawang magalit sknya..hindi ko siya masisi sa mga nangyari.. ako lang, tanging ako lang ang nakikita kong dapat sisihin sa mga nangyari..hindi rin siguro ako masasaktan ng ganito kung hindi ako nakasakit ng sobra..sa tingin ko nasa akin din lahat ng pagkukulang..gulong gulo ako naun..kahit matagal na kaming tapos parang hindi ko kayang humakbang palayo sknya..sabi niya nga, magpasalamat nlng kami at marami kaming natutunan mula sa isa't-isa..atleast daw eh hndi na namin mauulit kung anu mang pagkakamali ang nagawa namin lalo na ako..tama siya natuto ako ng sobra..natutunan ko sknya kung panu tlga magmahal ng tapat..ngunit hndi pa rin ba yun sapat para bumalik siya sakin..kahit alam kong malabo na tlga, umaasa pa rin ako na sana isangaraw ay bumalik siya sa akin..alam kong nakalimutan niya na ko..nakalimutan niya na ang lahat sa amin..yun din naman kasi ang gusto niya mula umpisa pang maghiwalay kami..nakapagmove-on na nga siya..pero bakit?..bakit siya nakayanan niya..panu niya nagawa yun..panu niya nagawang makalimutan agad-agad ang lahat sa amin..dahil ba hindi niya talaga ako minahal? o dahil tlgang ayaw na niya sa akin at pinilit tlgang makalimutan na ako..kung anu pa man ang dahilan ay tatanggapin ko nlng ito..sa totoo lang..gulong gulo ako at parang hindi naging tiyak at pormal ang paghihiwalay namin..maraming beses kaming nagpaalam na sa isa't isa pero madalas pa rin ang aming paguusap na parang walang nangyari..pero isang araw nagising ako na wala na pala tlga siya..at totoo na..totoo na , na wala na tlga siya..sobrang sakit tlga..pero kelangan kong harapin ang katotohanan..sna makayanan ko 'to..sana lang tlga..
